مخالف هر صورتی از مارکسیسم هستم، حتا همین نمونه‌های اسلام‌گرا، اما؛
اما گلسرخی‌ها می‌توانند الگویی حداقلی در پایبندی مبارزه برای جوجه تجدیدخواهان داعیه‌دار براندازی سخت، باشند.
این سال‌ها به ویژه سال گذشته که باد براندازی به کله اقلیتی جاهل (یا مزدور) افتاده است، با گونه‌ای عجیب و نو از مبارزه با حکومت مواجهیم که بیشتر شبیه شترسواری دولا دولا است تا نوعی مبارزه، هم خر را می‌خواهند و هم خرما، هم مایل‌اند علیه حکومت اقدام سخت و خشن کنند، بشکنند، بسوزانند، بکشند و هم هر مقابله و پیشگیری سخت حکومت را برنمی‌تابند، دال مرکزی مبارزاتشان بر سفاک بودن حکومت است ولی تاب کوچک‌ترین مقابله‌ای در حد بازداشت هم ندارند و مداوم از امنیتی شدن فضا می‌نالند، آدم می‌ماند کدام سرشان را بگیرد.
اما هر نسلی در هر جای تاریخ که با شمشیر دست به تغییرات زده از خون نهراسیده، نمی‌شود به دریا زد و خیس نشد، اگر برای هدفی حقیقی می‌جنگیم باید در رثای شهیدان و رنج دوران، روضه خواند و گریست ولی در مقابل سلطان ظالم نباید خم به ابرو آورد، نباید از دشمن غدار انتظار لطف و نوازش داشت، ولی امروز در این نومبارزه ما با براندازی‌ای صورتی بیشتر مواجهیم که هم می‌خواهد حاشیه امنش خدشه‌دار نشود و هم حکومتی ریشه‌دار را براندازی کند، هم در آرامش کامل امنیت عمومی را با اقدام خشن بهم بزند و هم خواهان حکومتی با عفو و بخشش است، با نوعی مبارزه لوس و متهورانه طبقه لمپن مواجهیم که برای عامه انتظار دست نوازش حاکمیتی در مقابل مشت آهنینش می‌تراشد، در دوری باطل از فرض ظالم بودن حکومت به اثبات همین گزاره می‌رسد و رذیلانه در پی موش‌مردگی است، اما سنت الهی به گواه تاریخ بر آن است که إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ و این نوگونه صورتی براندازی راه به جایی نمی‌برد.
اگر از حسین‌بن‌علی و عباس‌بن‌علی‌ها علیهم‌السلام الگو نمی‌گیرید، که نسل پدران بنیان‌گذار انقلاب اسلامی از مطهری‌ها تا چمران‌ها به تأسی از آن‌ها نتنها از آرامش خود زدند که با خون خود با حاکم ظالم و شرق و غرب جنگیدند و به قول حضرت حافظ زیر شمشیر غمش رقص‌کنان رفتند، حداقل از همین گلسرخی‌ها رسم مبارزه بیاموزید، که به تأسی از اباعبدالله می‌جنگند و پای اعتقاد می‌ایستند و خم به ابرو نمی‌آورند، اگر از صریح باطن پایبند براندازی سخت هستید؛ کفن‌پوش بایستید و مردانه شمشیر بکشید که شتر سواری دولا دولا نمی‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید